Kör yönetmen olur mu? (Gözümün Nûru)

Gözümün Nûru “kişisel film” yapma durumunu en üst seviyelere taşıyan, yönetmenleri Melik Saraçoğlu ve Hakkı Kurtuluş‘un arkadaşlarına başlarından geçenleri anlattıkları hissiyatı veren sıcacık bir deneyim.

Serkan Çellik

İlk gösterimini yaptığı Adana’dan Altın Koza Ödülü ile dönen Gözümün Nûru sinema sevgisiyle dolu. Küçük yaşlardan beri film çekmek isteyen Melik Saraçoğlu sinema okumak için Lyon’a gitmiş ancak lise yıllarında bir gözünü kaybetmesine neden olan hastalık diğer gözünü de almak için geri dönünce, ameliyat için okula ara vermek zorunda kalmış. Seksen gün boyunca sargılı gözlerle yüz üstü yatmak zorunda kalan Saraçoğlu, yaşadığı deneyimi Hakkı Kurtuluş ile birlikte uzun metraj bir filme dönüştürmüş.

Melik Saraçoğlu filmine çocukluk fotoğrafları ve videolarından başlamayı tercih ediyor. Evinin kapısını özel hayatıyla açıyor seyircisine ve sevgi dolu ailesiyle tanıştırıyor. Annesini, babasını, dedesini ve erkek kardeşini oynatıyor filminde. Onların ne kadar iyi niyetli, fedakâr ve sıcakkanlı olduklarını gösteriyor. Resme baktığımızda kendisi de öyle. Hayallerini ve eğitimini bitirebilecek bu amansız hastalık karşısında bırakın isyan etmeyi, bir kez bile sinirlenmiyor. Bunu ailesinden genetik bir miras olarak gördüğünden ve ailesine olan sevgisinden dolayı olduğu gibi kabulleniyor. Öyle güzel bir ailesi var ki, onlardan gelecek her şey kabulü.

Gözümün Nuru ufacık bir film. Senaryo ve yönetim birinci sınıf değil. Oyuncular amatör. Ancak öyle bir samimiyeti var ki, seyirciyi sarmalıyor. Türk sinemacıların ailelerini gerçekçi olmak ve bütçeyi düşük tutmak adına kullanmalarına aşinayız. Ancak Saraçoğlu ailesi gördüklerimizin en sıcağı. Ajitasyon yok, abartı yok. “Başımıza bu geldi, o günleri şöyle atlattık, şimdi de olduğu gibi size anlatıyoruz” diyorlar.

Karşımızdaki film hayal ürünü bir senaryo ile profesyonel oyuncuları bir araya getirmiş olsaydı, gerçekçiliği aynı yıl festivalleri dolaşan Çocuk Pozu (Pozitia copilului) gibi filmlerle kıyaslanırdı. İçten bulunurken takdir kelimelerine az mazhar olmasının nedeni bu bilgi. “Yaşadıklarını elbette iyi anlatır” yanılgısı. Anlatamayabilirdi. Zaten olmuş şeyleri yeniden canlandırmak hiç kolay değil.

Basın gösterimi öncesi konuştuğumuz görüntü yönetmeni Meryem Yavuz, ülkemizde daha önce sadece Bizim Büyük Çaresizliğimiz filminde uygulanmış bir teknik için 60 yıllık bir lens kullandıklarından ve tüm filmi tek lensle çektiklerinden bahsetti. Ana karakterin film boyunca yüz üstü yattığını düşünürsek görsel atmosfere olumlu katkı sağladığını söyleyebiliriz bu tekniğin. Ses çalışması ve kurgu da oldukça başarılı ve filmin sahipleri bu meziyetleri sergilemekten hoşnut görünüyor.

Gözümün Nuru sinema aşkıyla tutuşan insanlardan, sinemayı sevdirecek bir çalışma. Zirveye çıktığı üç sahneden ilki ameliyat için ülkeye dönüş, ikincisi geçmiş olsun ziyareti, diğeri ise yapımcı/oyuncu/eleştirmen ile uğraşılan rüya sahnesi. Bu sahneler sonu belli hikâyenin etkisini artırmış ve 78 dakika olmasına rağmen uzun hissiyatı veren filmin akışkanlığını artırmış.

Gözümün Nuru 

Yönetmen: Hakkı Kurtuluş, Melik Saraçoğlu

Senaryo: Hakkı Kurtuluş, Melik Saraçoğlu, Deniz Arslan

Oyuncular: Melik Saraçoğlu, Bilgin Saraçoğlu, İsmail Saraçoğlu, Öykü Altuntaş, Orhan Saraçoğlu, Hakkı Kurtuluş, Ahmet Saraçoğlu

Yapım: 2013 / Türkiye / 77 dk.