Bu haftanın albümü Kick, ismini Almanya’daki anti-nazi direniş hareketinden alan Londra’lı post-punk/electro grubu White Rose Movement‘ın 2006’da çıkardığı tek album. Grup bu Cuma (26 Eylül) Babylon‘da konser verecek.
Burak İşyar
WRM şarkılarında Joy Division ve The Chameleons gibi gruplardan etkilendiği post-punk tarzını Depeche Mode ve Duran Duran gibi gruplardan etkilendiği new romantics tarzıyla birleştirmiş. Albümde industrial bas vuruşları karanlık havayı öne çıkarırken geride distorted gitarlar ve synthesizer dinçleştirme etkisi yapıyor.
Pek çok eleştirmen tarafından yılın şarkısı ilan edilen ve albümün en sevilen şarkısı olan Love is a Number için Bloc Party‘nin solisti Kele Okereke “keşke ben yazsaydım” yorumunda bulunmuş. Şarkı elektronik müzik ile bas gitarın güzel bir füzyonu. Albümün genelinde seksenler new-wave (biraz The Human League, biraz Camouflage) yanında bugünün indie rock etkileri farkediliyor. Ancak WRM’nin bence farklı yaptığı ve başardığı şey aslında şık bir müzik altyapısına bir derinlik/yükseklik kazandırması.
Bu hafta konsere gitmeyi planladığım için ilk kez dinlediğim Kick’ten şu ana kadar en çok etkilendiğim şarkılar Kick, Love is a Number, Deborah Carne ve Test Card Girl.
