Bir Film Hakkında

Atalarımız dedi ki  Prensiplerinizden asla vazgeçmeyin  Beitar daima saf  İsrail’in Beitar Jerusalem takımının fanatik taraftar grubu La Familia’nın, Terry Stadyumunda yıllarca açtığı bu pankartın tek bir anlamı...

Suç, suçlu, kurban arasındaki ilişkinin, zaman ve mekân gözetilerek amatör veya profesyonel bir dedektif tarafından araştırıldığı, gizem ve gerilim duygusunun ön plana çıktığı cinai...

Komedi, zordur; hem gerçek hayatta hem de sinemada komiklik yapmak kolay olsa da komik olmak zordur. Yapılması kolay olduğundan deneyeni çok, başaranı azdır, özellikle...

Geçen yıl Veşarti ile festivalin Keşif yarışmasının galibi olan Ali Kemal Çınar’ın üçüncü uzun metrajlı filmi Genco bu yıl Ev bölümünde gösteriliyor. Diyarbakır’da vegan...

Son yıllarda uluslararası festivallerde ödül alan, beğeni toplayan film sayımızda gözle görülür bir artış var; her yıl nerdeyse tamamını ilk filmlerin oluşturduğu birkaç eser,...

Amerikan sinemasının üretken yönetmenlerinden olan David O. Russell, yakın dönemde popülerliğe ulaşan biri olmasına rağmen yönetmenlik kariyeri eskiye dayanan bir isim. Kısa filmlerle sinema kariyerine başlayıp rüştünü ispat ettikten sonra çevre sinemadan gerekli desteği gören Russell, 36 yaşında ilk filmi olan Spanking the Monkey’i (1994) çekti.

Her şeyden önce, Türkiye’de sinema yazınıyla uğraşanlar olarak bir özeleştiri yapmamız lazım: Yeşilçam, özellikle de popüler ve fantastik alt kolları hakkında yeterince düşünmedik, o dönemde ortaya konan eserleri küçümsedik, o eserleri yazanları, çekenleri ve o eserlerde oynayanları değersiz gördük ve belki de en kötüsü uzun yıllar bu sığ görüde ısrar ettik.

Tek güzel yanı bölüm adları olan Uyumsuz serisinin üçüncü filmi Yandaş, “öncekileri izlemediyseniz burada işiniz ne” diyerek başlıyor ve yeşil ekran önü akrobasi şovlarının...

İlk üç Bond filmi Dr. No (1962), From Russia with Love (1963) ve Thunderball'u (1965) çeken Terence Young, on parmağında on tür şeklinde nitelenebilecek yönetmenlerden. Ajan filmlerinden gerilimlere, tarihi dramlardan kara filme kadar envai çeşit türde eser veren Terence Young'ın cazibesine karşı konulamayacak bir tür olan westerne kayıtsız kalması beklenemezdi; tek filmlik de olsa westerne uğrayan yönetmen bizlere oyuncu kadrosuyla dikkat çeken, keyifli ve kültürlerarasılığın uç örneklerinden olan bir eser bahşetti: Red Sun (1971).

Coen Biraderlerin filmografisini 17 takımlı bir lig olarak düşünürsek 30. haftada karşımıza şöyle bir tablo çıkacaktır: Barton Fink şampiyonluğunu ilan etmiş, O Brother, Where Art Thou? ve The Big Lebowski Şampiyonlar Ligi’ni garantilemiş, son Şampiyonlar Ligi bileti ve Avrupa Kupası’na katılım için No Country for Old Men, Inside Llewyn Davis, Miller's Crossing ve Blood Simple amansız bir mücadeleye girişmiş; Fargo, Raising Arizona, A Serious Man ve The Man Who Wasn’t There yükselme veya düşme derdi olmadan vakit dolduruyor.

Western furyasının bittiği, spaghetti westernlerin bile yavaş yavaş hızını kaybettiği bir dönemde çekildiği için “arada kaynayan” The Five Man Army (1969), kendisini oluşturan bileşenlerin ilgi çekiciliğine rağmen günümüzde adı yeterince anılmayan bir eser. Sinemasal kalitesini dışarıda tutup sadece oyuncu kadrosu ve yapım ekibine baktığımızda bile bu ilgisizliğin tuhaflığı ortaya çıkmaktadır: Rejide Escape from the Planet of the Apes (1971), The Island of Dr. Moreau (1977), The Final Countdown (1980) gibi filmleri yöneten Don Taylor ve başta Bud Spencer & Terence Hill ikilisinin sürüklediği Trinita serisi olmak üzere birçok spaghetti westernin yapımcılığını üstlenen, sadece 3 filmlik bir yönetmenlik kariyeri inşa eden –biri bu film- Italo Zingarelli; senaryoda Dario Argento ve Marc Richards, müziklerde Ennio Morricone, sahada Bud Spencer, Peter Graves, James Daly… Türe büyük katkılarda bulunan birçok ismin bir şekilde dâhil olduğu The Five Man Army, hafif tabirle, ağır bir underrated vakası olarak can yakan bir eserdir.